Dlaczego porażki są ważniejsze od sukcesów

„To nie były porażki. Znalazłem po prostu 10 tysięcy przypadków, w których to nie działa.” (Thomas Edison. Wynalazł żarówkę elektryczną po 10 tysiącach nieudanych prób)

Każdy chce mieć sukces. Każdy chce wygrać, być najlepszy, być pierwszy. Presja sukcesu, parcie na zwycięstwo są w naszych czasach przemożne.

I rzeczywiście czasami udaje nam się jakiś sukces odnieść. Czasami większy, dużo częściej mniejszy, całkiem mały, zwyczajny, codzienny. Zdarzają się nam również porażki. Może nawet częściej od sukcesów.

Przyznajemy się do nich niechętnie. Staramy się o nich zapomnieć. Zwalamy winę za te niepowodzenia na cały świat, na innych, na warunki, na pecha. To błąd. Duży błąd.

Porażki są bardzo cenne. Dużo cenniejsze od sukcesów. Bo uczą. Nic tak nie uczy jak własna, zawiniona, dobrze potem przemyślana porażka.

Jak pewnie wiecie piszę sobie tego bloga z własnego doświadczenia. Doświadczenie jest najważniejsze. Różne rzeczy nam się wydają, różne rzeczy wydają się innym ludziom, ale nie ma to żadnego znaczenia. To co się komu wydaje jest nieistotne. Dopóki nie zostanie DOŚWIADCZONE na własnej skórze.

Tym właśnie jest porażka. To doświadczenie. Bardzo cenne doświadczenie, bo bolesne. A wszystko, co boli jest w jakiś sposób dla nas ważniejsze niż to, co nie boli wcale.

Czy miałem w życiu jakieś porażki?

Tak, miałem. Nie będę ich wymieniał, bo nie jest to miejsce na zwierzenia. Nie chodzi o to, żeby się porażkami chwalić i katować. Chodzi o to, żeby nauczyć się z nich wyciągać wnioski.

Z sukcesów o wiele trudniej jest wyciągnąć wnioski. Sukces cieszy, upaja, usypia myślenie i czujność. Sukces jest trochę jak narkotyk albo alkohol – prowadzi do euforii, nie do refleksji.

Porażka odwrotnie, jest doskonałym materiałem do spokojnych przemyśleń. Dlaczego się nie udało? Gdzie leżał błąd? Co zrobiłem źle? Co przeoczyłem? Czego nie dopilnowałem? Co zaniedbałem?

To bardzo ważne pytania i trzeba znaleźć czas by sobie na nie po każdej porażce odpowiedzieć. Bez tej chłodnej analizy możemy ponieść zupełną klęskę. Niewyciąganie wniosków z niepowodzeń jest właśnie taką totalną klęską.

Szczególnie dotyczy to pracy kreatywnej. Tworzenie to stąpanie po cienkim lodzie. Bardzo łatwo popełnić błąd. Czasami tylko porażka może stać się drogowskazem, w którym kierunku należy iść, a w którym nie.

Dlatego nie można się załamywać, smucić i popadać w depresję, kiedy coś nam nie wyjdzie. Porażka to bardzo cenna okazja do NAUKI. I nie można tej okazji zmarnować.