Za darmo
Opublikowane: 7 lutego 2013 Filed under: Internet, Życie | Tags: autor, ekonomia, Internet, kij w mrowisku, kopiowanie, piractwo, prawo autorskie, prowokacja, raj 9 Komentarzy„Każdy według swoich zdolności, każdemu według jego potrzeb.” (Karol Marks)
W Internecie wszystko jest za darmo.
Ten blog (i miliony innych blogów w sieci) jest za darmo.
Wszystkie serwisy społecznościowe są za darmo.
Wiadomości agencyjne i najświeższe informacje z każdego zakątka świata, we wszystkich znanych językach są za darmo.
Publicystyka i opinie znawców są za darmo.
Najlepsze reporterskie zdjęcia z aktualnych wydarzeń są za darmo.
Przepisy kulinarne są za darmo.
Moda, sesje, porady, fotki są za darmo.
Dokładne mapy wraz ze zdjęciami satelitarnymi całego ziemskiego globu są za darmo.
Tłumaczenie tekstu z dowolnego języka świata na inny dowolny język świata jest za darmo.
Największa znana ludzkości encyklopedia jest za darmo.
Ogłoszenia drobne są za darmo.
Poczta elektroniczna jest za darmo.
Rozmowy głosowe i video-rozmowy są za darmo.
Pornografia jest za darmo.
Przechowywanie plików na odległych serwerach jest za darmo.
Muzyka, piosenki, płyty, te klasyczne i te najnowsze, całe dyskografie i kolekcje są za darmo.
Teledyski są za darmo.
Wszystkie nakręcone kiedykolwiek i gdziekolwiek filmy fabularne i dokumentalne można sobie ściągnąć i obejrzeć za darmo.
Napisy z listą dialogową w dowolnym języku do powyższych filmów również są za darmo.
Najnowsze i najstarsze seriale telewizyjne ze wszystkich stron świata są za darmo.
Całe biblioteki książek w formie elektronicznej od najstarszych zabytków sztuki piśmienniczej, aż po najnowsze bestsellery są w sieci za darmo. We wszystkich językach. Wystarczy tylko kliknąć. Za darmo.
Wszystkie napisane kiedykolwiek i gdziekolwiek programy komputerowe są w sieci za darmo.
Wszystkie powstałe w dziejach ludzkości gry komputerowe są za darmo.
Wszystko to jest dostępne dla każdego podłączonego do internetu komputera. Czasami trzeba trochę dłużej poszukać. Ale to wszystko jest dostępne ZA DARMO.
Wiecie, że pojęcie „raju”, „ogrodu rajskiego”, „edenu” znane jest prawie każdemu ludowi na Ziemi? We wszystkich niemal mitologiach, podaniach i legendach, każdej cywilizacji, narodu i plemienia coś na kształt RAJU zawsze występowało.
Była to kraina szczęśliwości, gdzie za nic nie trzeba było płacić, gdzie wszystkiego zawsze było pod dostatkiem. Nie działały tam prawa ekonomii, bo przecież ekonomia to nauka o zarządzaniu zasobami w warunkach niedoboru. W raju nie ma niedoborów. Wszystkiego jest w bród i wszystko jest za darmo.
W tym sensie Internet jest rajem. Wszystko można sobie SKOPIOWAĆ za darmo. I miliony ludzi z tego korzystają. Przecież jakieś dziewiętnastowieczne prawo autorskie nie może ludziom zabraniać wejścia do raju!
Poza Internetem jednak kopiowanie nie działa. Realny świat jest daleki od rajskiego dostatku. Tu nie ma nic za darmo. Nie ma darmowych obiadów, a prawa ekonomii działają z całą swoją nieubłaganą mocą.
Taki na przykład dostęp do Internetu NIE JEST za darmo.
Płaci się za to całkiem sporo. Prawdziwymi pieniędzmi.
Tysiąc czterysta czterdzieści minut
Opublikowane: 9 Maj 2012 Filed under: Internet, Media, Scenopisarstwo, Życie | Tags: Content, czas, konkurencja, nadmiar, szum informacyjny, treść, uwaga, widz 22 Komentarze1440 minut to wszystko co masz.
A właściwie masz tego trochę mniej. W ciągu doby trzeba też spać, jeść, oddawać się czynnościom higienicznym, przemieszczać się i robić całą masę innych koniecznych, aczkolwiek niespektakularnych czynności pożerających cenne minuty.
Ale jedno jest pewne. Te 1440 minut na dobę to JEDYNA brzęcząca moneta, jedyny kapitał i niepowtarzalny skarb, jaki człowiek ma. Niczego innego człowiek nie ma. A jeśli nawet wydaje mu się, że ma, to jest to tylko złudzenie „mania”.
Swoje 1440 minut możesz wymienić na różnego rodzaju nietrwałe dobra doczesne. Trzeba w tym celu odsprzedać swojemu pracodawcy część doby. Zazwyczaj jest to około pięciuset minut na dobę. Czasami więcej, czasami mniej, zazwyczaj więcej.
Po wykonaniu w miarę rzeczowego bilansu można założyć, że po odjęciu snu, pracy i czynności podtrzymujących procesy życiowe zostają ci z liczby 1440 minut ostatnie trzy cyferki. Czyli 440 minut czasu wolnego. Czasami więcej, czasami mniej, zazwyczaj mniej.
Na co poświęcasz te minuty? Na co wówczas kierowana jest twoja uwaga?
Powyższe pytania to w dzisiejszych czasach NAJWAŻNIEJSZE pytania w światowym biznesie. Bo ten, kto nazbiera najwięcej minut uwagi innych ludzi jest dzisiaj najbogatszy. Niezłe, nie?
Taki na przykład Facebook za chwilę ma wejść na giełdę. Zostanie wyceniony na niebotyczne setki milionów dolarów (albo i więcej) a przecież Facebook to tylko bity. Niematerialne bity poukładane w webową aplikację obsługiwaną przez spory serwer. Do tego pewnie mają jakieś biuro, gdzie siedzi Mark Zuckerberg i knuje. Knuje jak dostać za darmo twoją kolejną minutę.
I dostanie ją. Bo właśnie niedawno kupił (za kolejne setki milionów dolarów) trochę niematerialnych bitów zwanych Instagram – prostą sieciową aplikację, której ludzie z niewiadomych powodów zaczęli poświęcać swoje cenne minuty. Teraz te minuty są już Marka :-)
O twoje minuty walczą wszystkie telewizje świata, wszystkie wytwórnie filmowe, wszyscy pisarze, wydawcy i redaktorzy naczelni. Zabiegają o nie portale, serwisy społecznościowe i blogerzy. Biją się o nie politycy, przywódcy religijni i wszelkiej maści celebryci.
W tym samym czasie wszystkie agencje reklamowe świata wyceniają na bieżąco twoje wolne minuty i sprzedają je na długo zanim jakikolwiek zegar je wybije.
A im bardziej wszyscy walczą o twoją uwagę, tym twoja uwaga (i twoje minuty) stają się cenniejsze. Im więcej jest zabiegających o twoje minuty, tym ich wartość rośnie – to normalne prawo popytu i podaży, gdzie podaż się nie zmienia – zawsze wynosi 1440 minut na dobę.
Jaki z tego morał?
Morałów z tego jest sporo. Dla każdego inne. I trzeba je sobie dośpiewać samemu.
W wolnym czasie.
„Lubię to!” Czyli kilka refleksji o społecznościach w sieci
Opublikowane: 3 czerwca 2010 Filed under: Internet | Tags: Content, facebook, Internet, lubię to, rekomendacja, sieci społecznościowe, treść 15 KomentarzySieci społecznościowe okrzepły. To już dzisiaj nic nowego, nic ekscytującego, nic o czym warto by mówić z wypiekami na twarzy.
Każdy mniej więcej wie, czym jest Nasza Klasa, Facebook, czy Twitter. Ci bardziej zorientowani dorzuciliby do tego jeszcze garść innych – Digg, Linkedin, Buzz, Blip, YouTube. Prawdziwi fachowcy mogliby je wymieniać całymi godzinami. Bo jest ich mnóstwo.
Śmiało można by powiedzieć, że cały Internet staje się powoli jedną, wielką siecią społecznościową. Cały internetowy kontent obrasta jak bluszczem infrastrukturą łączącą go z największymi, średnimi i całkiem małymi społecznościówkami.
Po co? Dlaczego? Skąd ta moda?
Do czego tak naprawdę służy mi Twitter
Opublikowane: 14 Maj 2010 Filed under: Internet | Tags: idee, informacje, Internet, myśli, sieci społecznościowe, Twitter 4 KomentarzeJestem na Twitterze już od dziesięciu miesięcy. To długo. Jak dla mnie bardzo długo. Zazwyczaj takie zabawki szybko mnie nudzą. Tym bardziej, że nie mam zbyt wiele czasu na zabawę.
Dlaczego zatem wciąż tam jestem? Dlaczego mi się nie znudziło? Po co zaglądam tam codziennie? Dlaczego czytam i piszę na Twittera? Co z tego mam?
Pora już chyba na moją własną, prywatną analizę tego zjawiska i próbę odpowiedzi na postawione powyżej pytania. I tą właśnie moją skromną autoanalizą postanowiłem się z wami dzisiaj podzielić.
HTC Hero – pierwsze wrażenia z posiadania smartfona
Opublikowane: 24 lutego 2010 Filed under: Internet, Technologia | Tags: android, HTC Hero, Internet mobilny, opinie, smartfon, wrażenia 10 KomentarzyJako człowiek dość przekorny wobec mód, na niektóre rzeczy załapuję się dość późno. Tak też było z modą na smartfony.
Zawsze uważałem, że telefon służy do telefonowania. Ma być mały, poręczny, niezawodny i niekłopotliwy. I takie też telefony zawsze miałem. W końcu jednak wlazłem z nudów do salonu Ery i całkowicie przypadkowo wziąłem do ręki HTC Hero.
Było to zdarzenie brzemienne w skutki, bo potem przez dłuższy czas nie mogłem o tym niewielkim przedmiocie zapomnieć. W końcu po gwałtownej i morderczej bitwie z własnymi myślami kupiłem to cudo.
I bardzo dobrze zrobiłem.