Autor widmo (The Ghost Writer)

„Nie potrafię precyzyjnie określić typu kina, jakie mnie interesuje. Powiedziałbym, że robię filmy dla dorosłych.” (Roman Polański)

Ci co lubią filmy Polańskiego dawno już ten film widzieli i nie trzeba go im polecać. Ci co Polańskiego nie lubią, nie muszą go oglądać. Nie ma takiego przymusu. Ja jestem fanem jego twórczości od dawna i zawsze prędzej czy później jego najnowszy film zobaczę.

Ale warto obejrzeć „Autora widmo” nie tylko dlatego, że nakręcił go wybitny, polski reżyser. To kawał porządnego kina. A takie kino w dzisiejszych czasach jest dość rzadkie. I mniejsza o powody dlaczego tak jest.

Na co warto zwrócić uwagę przy oglądaniu tego filmu?

• Na staranność – widać, że Polański wciąż lubi detale. Wciąż rozkoszuje się reżysersko małymi rzeczami, które wymyśla, pieści i doprowadza do perfekcji. Jest jak zwykle twórcą bardzo starannym i porządnym. Wszystko ma pod kontrolą i o wszystko dba. Nic przypadkowego nie dzieje się przed jego kamerą.
• Na literaturę – wszystko tutaj jest dobrze napisane: postaci, sytuacje, suspensy, napięcia i cała intryga. Widać, że wraz z autorem Robertem Harrisem wypracowali tekst do perfekcji. Wycisnęli go do ostatniej dramaturgicznej kropli.
• Na specyficzną „polańską” reżyserię – typ poczucia humoru, sposób budowania postaci, specyficzny świat – to jest u Polańskiego stałe. Nie zmienia się od lat. Nie sposób pomylić jego filmu z jakimkolwiek innym. Ten wyraźny charakter pisma to znak firmowy Polańskiego. Tylko mistrzowie coś takiego mają.
• Na klimat – filmy z klimatem to dzisiaj rzadkość. Polański ma tę wyjątkową zdolność budowania filmowego klimatu. I nie jest to tylko siąpiący deszcz, czy zawsze pochmurne niebo. Nie jest to typ krajobrazu i scenografii w ogóle. To niezwykłe konsekwencja w kreowaniu każdej sceny. Do każdej sceny dosypuje tej niewidzialnej przyprawy. A ja tę przyprawę wyjątkowo lubię.
• Na elegancję produkcji – film kręcony jest prosto, czasami wręcz ascetycznie. Żadnych fajerwerków, żadnego efekciarstwa, żadnych niepotrzebnych popisów filmowej wirtuozerii. Każda filmowa nutka jest na swoim miejscu i pasuje do reszty.
• Na matnię – od zawsze Polański robi ten sam film. Film o ludziach w matni, o ludziach w potrzasku, o ludziach zapędzonych w kozi róg. Wystarczy przyjrzeć się jego biografii, żeby zrozumieć dlaczego interesuje go właśnie to i dlaczego na tym zna się najlepiej.

I jeszcze uwaga na koniec. Obejrzałem ten film na bluray’u. W pełnej rozdzielczości HD. Oczywiście najlepiej ogląda się filmy w kinie. Jeśli jednak lubimy oglądać je w domu, to warto pomyśleć o HD. Różnica jest spora i satysfakcjonująca.