Co kamera lubi

Słyszeliście zapewne takie powiedzenie, że „kamera kogoś lubi”.

Mówi się tak zazwyczaj o osobie „fotogenicznej”, która wyjątkowo dobrze i zupełnie nie wiadomo dlaczego rejestruje się na materiale video.

Ale kamera lubi nie tylko niektórych ludzi. Kamera ma to do siebie, że lubi różne rzeczy. I niektóre zjawiska oraz sytuacje filmują się dobrze, a inne nie. Taką to już dziwną przypadłość ma to urządzenie rejestrujące wymyślone ponad 100 lat temu przez braci Lumiere.

Co zatem dobrze wychodzi w kamerze? Na co warto ją kierować? I czy zawsze warto na to, co „dobrze w niej wychodzi”?

Otóż nie zawsze. Bo kamera lubi czasami rzeczy, których pokazywanie nie jest sensowne (szczególnie w nadmiarze).

A więc do rzeczy:

• Kamera lubi słońce. Lubi, jak pokazujemy plener zalany promieniami słonecznymi, z błękitnym niebem i białymi chmurkami. Nie wierzycie? A jak myślicie dlaczego amerykański przemysł filmowy ulokował się właśnie w Kaliforni?
• Kamera lubi piękne naturalne pejzaże. Najlepiej dzikie i majestatyczne z dużą ilością żywiołów w kadrze.
• Kamera lubi dobrą architekturę i dobrze zakomponowane pejzaże miejskie. Łatwo to sprawdzić. Zdjęcia w starym Krakowie, Dubrowniku, Pradze czy Kazimierzu Dolnym zawsze lepiej wychodzą, niż szare, postkomunistyczne blokowiska.
• Kamera lubi kolor i ruch. To wynika z istoty rejestracji filmowej.
• Kamera lubi jasne, kontrowo oświetlone noce (w plenerach jak wyżej).
• Kamera lubi wyraziste twarze.
• Kamera lubi duże oczy.
• Kamera lubi jak ludzka twarz jest wydobyta światłem z tła.
• Kamera lubi jak ta twarz jest zmatowiona pudrem.
• Kamera lubi żywość, temperament i szczerość w zachowaniu (dzieci, zwierzęta).
• Kamera lubi konflikt (dramaturgia!).
• Kamera lubi świrów i dziwolągów.

I właśnie ten ostatni punkcik jest ostatnio wszędzie mocno nadużywany.