Smutny tekst na koniec lata

Lato było piękne tego roku. Takie jak najbardziej lubię — tropikalne — dużo deszczu, dużo słońca. Teraz właśnie weszło w swoją ostatnią fazę. W spektakularne zakończenie.

Nie tylko z powodu pogody to lato było dla mnie wyjątkowe. Pierwszy raz od paru już dobrych lat nie spędzałem go na planie filmowym. W końcu miałem lato tylko dla siebie, w końcu mogłem się nim nacieszyć, nasmakować, nażreć aż do przesytu. I trzeba przyznać, że bardzo mi smakowało.

Przeważającą część lata spędziłem nad morzem. Widziałem już w swoim życiu parę mórz i kilka oceanów, ale tak pięknego wybrzeża jak nasze bałtyckie plaże nie ma nigdzie na świecie. Nigdzie nie ma morza tak zmiennego, kapryśnego i z takim charakterem jak nasz Bałtyk. Nigdzie bryza tak nie pachnie, nigdzie woda nie ma tej zmienności barw, a niebo tej skłonności do dramatyzmu.

To lato zawsze będzie mi się kojarzyło z trzema intensywnymi kolorami: z błękitem (morze, niebo), z żółtym (słońce, plaża) i zielenią (wyjątkowo bujna w tym roku roślinność).

A smaki i zapachy?

Papierosy. Piwo. Kawa. Dym z grilla. Łosoś prosto z morza. Trawa. Las. Czego można chcieć więcej?

Dobrze jest czasami mocno zwolnić. Dobrze jest przyjrzeć się uważniej codziennym sprawom. Nabrać dystansu. Poczytać. Popisać. Pomyśleć. Wykąpać się z dziećmi w zimnej, spienionej wodzie. Poleżeć na słońcu. Pochodzić wieczorem po plaży. Nawet nie wiedziałem jak bardzo mi tego brakowało. Dopiero tegoroczne lato mi to uświadomiło. I za to je lubię. Za to je zapamiętam.

Teraz lato się kończy. Było piękne i kończy się pięknie. Bajecznymi wieczorami, świerszczami, przejrzałymi zapachami, słońcem i lekko zadymionym wiatrem.

Nie przegapcie tego.